Kaal en vlak verduurt het Vlaamse land de lange winter. De laagstaande zon kleurt de jonge wilgentakken rood, passend bij de rode pannen van de lage boerderijen met hun witte muren. Het landschap is er leeg en plat. De bomen geknot. Afgelopen weekend waren we in Vlaanderen en het was Jacques Brel ten voeten uit. "Wanneer de oostenwind het land nog vlakker maakt / dan wacht mijn land / mijn vlakke land". De dit weekend met het Nederlandse lied in Carre actieve Vic van der Reijt classificeerde dit lied ooit als een cover (van Brels eigen Plat pays), wat historisch wel juist zal zijn, maar wat mij betreft is het een van de beste Nederlandstalige liederen ooit.
Beveren aan de IJzer was onze standplaats, twee kilometer van de Franse grens, tussen Ieper en De Panne in de Westhoek. Ik kan het u aanraden: alle klassiekers in de buurt: Rijssel (Lille voor de niet-Vlamingen) met oude en nieuwe architectuur, Ieper, en de indrukwekkende herinneringen aan de grote oorlog (WO I) in Flanders fields, die in zekere zin nu een beschaafde toeristische bedrijfstak oplevert, de natuur en het strand van de Noordzeekust en bovenal het landschap zelf. Reisgenoot C. voelt er voor de IJzerbedevaart een keer mee te maken als vorm van participatief cultureel onderzoek - zelf luister ik liever naar Raymond van het Groenewoud's Vlaanderen Boven en die twee zijn volgens de zanger zelf onverenigbaar.
Vanuit plattelandsontwikkelingsperspectief noteer ik nog een paar opvallende zaken: het landschap is leeg, maar Beveren (naar schatting een paar honderd inwoners in het dorp) groeit met nieuwe huizen in de bekende Vlaamse vrije stijl. Met de auto (en soms de trein) is het in Vlaanderen nooit ver naar de stad. De auto mag dan de winkels uit de dorpen hebben doen verdwijnen, hij brengt nu ook de toerist weer terug. Met organisaties als Eurorelais en productinformatie via het internet blijkt het mogelijk een huisje in zo'n dorp te verhuren aan mensen die mobiel zijn en niet zonodig op een park of vlak aan het strand hoeven te zitten.
Verder viel me in Gent op dat het niet alleen een mooie stad is geworden (met een goed winkelaanbod) maar dat ze ook daar het culineaire streekproduct aan het promoten zijn: waar in Nederland een Vleeschhal nog wel eens een culturele bestemming wil krijgen, is dat in Gent een culineaire. Dat belooft wat voor ons EAAE Congres in 2008
En tot slot nog vonden we voor het natuurbeleid nog een goede vertaling voor de term 'wet land': drasland. Mocht Nederland te drassig onder de voeten worden, dan hebt u het begrepen: in twee uur staat u aan de IJzer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten