Freegans

De Freegans komen er aan. Voor wie het nog niet wist, dat zijn mensen die hun [veganistisch] eten gratis uit de weggooi-containers van de supermarkten halen. Met name in Engeland overigens. Het AD had er vrijdag een rapportage over, van een journalist die dat woensdag al op TV liet zien.
Daarmee wordt ook een discussie opgroepen of productieverliezen in de retail immoreel zijn - gezien honger in de derde wereld of armoede bij dure voedselprijzen in prachtwijken-, en bijvoorbeeld immoreler dan voor een paar kilometer de auto pakken, of productieverliezen in de gloeilampenfabriek.
De vraag werd eerder ook al opgeroepen bij het maken van een rapport op het LEI over voedselverliezen. Persoonlijk denk ik dat voedselverliezen even immoreel zijn als de productieverliezen in de gloeilampenfabriek, een half lege bioscoopzaal, of de stapel boeken die zelfs bij de Slegte niet verkoopbaar is. Productieverliezen zijn altijd jammer, het is schade waardoor we een hogere prijs betalen voor wat we wel kopen en dus hebben de producenten zoals supermarkten een goede prikkel om die verliezen zoveel mogelijk te verminderen. Maar ook verminderen van verliezen kost geld, dus er is altijd een optimale hoeveelheid verlies.
Maar sommige mensen zien voedsel als speciaal - hoewel een beetje minder eten in het westen nauwelijks of geen invloed heeft op de problemen in Afrika. Of maken zich terecht zorgen over uitputtende grondstoffen - hoewel sommige voedselproducten daar minder mee te maken hebben dan auto's met olie (maar andere weer wel). Economen als ik die dat bij voedsel niet immoreler vinden dan bij boeken, gaan er vanuit dat er niet een absoluut gebrek is aan voedsel (in principe kan de wereld iedereen voeden); en als je boeken niet verkoopt, heb je teveel hout gekapt, en daar had gras kunnen groeien waar koeien vlees op hadden kunnen produceren; dat niet verkochte boek is dus even immoreel.
.
Veel van het eten dat verkeerd is ingekocht (de manager bestelt broccoli, wij willen ineens sla omdat er in de krant een recept over stond, of het weer toch mooier is dan we dachten) of per ongeluk in de winkel is gezet (vakkenvullers zetten alvast de potjes met een langere houdbaarheidsdatum en niemand neemt degene die er al stonden met de kortere houdbaarheidsdatum) of waarvan het blik is gedeukt, krijgt in Nederland weer een goede bestemming. Soms via de Voedselbanken, meestal naar de varkens via de veevoer industrie en het wordt daar weer opgewerkt tot karbonades - zodat de verspilling van grondstoffen wordt beperkt.
.
food miles
Het AD artikel was op dit punt verrassend: de Engelse supermarkten zijn veel verkwistender dan de Nederlandse. We wisten dat van de Amerikanen (hebben teveel ruimte en kopen grote vakken in, anders verkoopt het niet, maar gooien het ook weer weg), maar omdat Engelse supermarkten zeer trendzettend zijn, verbaasde me dat. In Nederland hebben we blijkbaar een goede veevoerindustrie die inspeelt op hergebruik, ook van allerlei afval uit de voedingsmiddelenindustrie - en die pakken de retail even mee. In Engeland is dat veel minder het geval.
En dan maar met food miles proberen te meten of de producten die je verkoopt niet teveel transport hebben gehad. Ik vond dat al een zeer beperkte indicator voor duurzaamheid, maar hier is nog een punt van kritiek: het meet alleen de inkoop, niet het afval. Daar moeten ze ook eens wat aan doen daar in het VK. Daar hebben die freegans wel gelijk in.