Jawel, zo betogen twee auteurs in een recent artikel. Zelfs de LCA die rekening houdt met effecten van indirecte verandering in landgebruik (indirect Land Use Change iLCU in het jargon, of wel het effect dat gebruik van suikerriet voor ethanol er toe leidt dat suikerriet de plek van grasland inneemt en dat dat weer helpt aan het kappen van bos voor grasland) is voor verbetering vatbaar. In die LCA's worden effecten in de loop der tijd gewoon opgeteld, dus met een aanname dat de prijs van CO2 in de loop van de tijd gelijk is en dat de tijdsvoorkeur nul is (ofwel de sociale rentevoet nul is). Zou toeval zijn als die effecten tegen elkaar wegvielen.
Tijd dat economen zich meer met LCA's gaan bezig houden en gewoon de maatschappelijke kostprijs van een product proberen uit te rekenen, zo zou ik denken.
Harry de Gorter en Yakov Tsur: Cost-benefit tests for GHC emissions from biofuel production. In: ERAE 37-2, juni 2010
1 opmerking:
LCA's en economen. Krijn; denk je dat we binnen afzienbare tijd in staat zullen zijn om entropie-"productie" bij landbouwprocessen te beprijzen, te monetariseren?
We leven immers in een maatschappij waar gigantische entropie geproduceerd wordt: Energie van bruikbaar naar onbruikbaar gaat en materie verplaatst wordt zonder dat we dat kunnen beprijzen, en daardoor er geen notie van bestaat. (nou ja, een beetje dan wanneer we nadenken over bron-uitputting)
Een reactie posten