In een sessie in Denver die de EAAE vorige week op het Amerikaanse landbouw-economen congres in Denver organiseerde rond risicomanagement werden er vanuit de Europese Commissie enkele onderzoeksresultaten getoond van een exercitie met het Canadese systeem van inkomensstabilisatie. Dat komt er op neer dat er niet een inkomen wordt gegarandeerd maar dat als het in een jaar erg slecht uitpakt ten opzichte van de (dalende) trend, er betalingen worden gedaan.
Dat kon wel eens een duur systeem zijn, dat een kwart van de huidige betalingen aan directe inkomenstoeslagen opslokt. Het is ook nog niet zo simpel toe te passen, want we kennen in Europa helemaal niet 1 uniform inkomensbegrip, laat staan een inkomensbelasting. Bovendien hebben veel huishoudingen, al of niet aangezet door het Europese multifunctionaliteitsdenken en de plattelandsontwikkeling, ook andere inkomens.
Het is dus niet zo makkelijk om vast te stellen of boeren individueel een forse daling meemaken van hun inkomen. Voor groepen boeren zou dat wellicht via het Bedrijven Informatienet nog wel kunnen, zo vermoed ik zelf en dan kun je het huidige systeem voor directe betalingen gebruiken om veel of niets uit te betalen.
Ik kreeg de indruk dat het denken zich nu vooral ontwikkelt in de richting dat lidstaten de mogelijkheid geboden zou kunnen worden om als ze dat willen (omdat ze inkomensstabiliteit zo hoog op de agenda hebben) daar hun enveloppe met directe betalingen of plattelandsgelden aan kunnen besteden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten