In het boekje staan geen cijfers over wat je nu met zorglandbouw kunt verdienen, wie op zoek is naar de kosten en baten (privaat of maatschappelijk) moet zich niet door de titel laten misleiden. Blijkbaar zijn die cijfers niet zo makkelijk voor handen.
In plaats daarvan zijn het methodische beschouwingen over economische concepten om de zorglandbouw te evalueren. Dat is ingewikkelder dan je denkt omdat de zorglandbouw qua concept tussen de lidstaten sterk uiteenloopt. Economische statistici zouden wellicht spreken van een Typologie, de -uit de sociologie en antropologie komende- editors spreken van discoursen.
Ik blogde naar aanleiding van een andere publicatie als eens eerder over die opmerkelijke verschillen die nu mooi in 3 discoursen zijn benoemd:
- het discours van de multifunctionele landbouw, zoals we dat in Nederland kennen: boeren hebben ook andere mogelijkheden om geld te verdienen dan voedselproductie en daarmee het platteland levend te houden. Zorglandbouw is daarmee iets van echte boeren en het ministerie van landbouw. Overigens wel dank zij de privatisering en indivudualisering van de gezondheidszorg met het persoonsgebonden budget en ook wel met mensen die ontevreden zijn over de schaalvergroting en managementstijlen in de reguliere gezondheidszorg, zo heb ik de indruk
- het discours van de (publieke) gezondheidszorg. Dat vind je vooral in landen als Oostenrijk en Duitsland, waar het kurort bezoek normaal is in de gezondheidszorg. En dus heb je ook ziekenhuis-boerderijen en institutioneel verankerde boerderijen.
- het discours van de sociale insluiting: de opvang van verslaafden, (ex-)gevangenen, werkelozen, mentaal gehandicapten. Sociale reintegratie is vooral het thema in Italie, waar van oudsher cooperatie-vormen bestaan om dit soort zaken te organiseren, blijkbaar was de overheid daar minder goed in.
Joost Dessein en Bettina Bock: The Economics of Green Care in Agriculture, Loughborough University, Loughborough, 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten