Enfin ik wou het
hebben over roltrappen. Daarvan kent ook Japan twee typen gebruikers. Je hebt
mensen die een roltrap of lopende band zien als een hulpmiddel om zonder de
inspanning van (trap)lopen ergens te komen. En je hebt mensen die het een
hulpmiddel zien om meer vaart te maken. De eerste groep blijft staan op de
roltrap, de tweede loopt door over de bewegende trap. Om dit mogelijk te maken
houdt de stilstaande groep goed links, of rechts.
Dat laatste
verschilt. In linksrijdend Japan houden de stilstaanders meestal links, maar
rond Osaka houdt men rechts. En dus is er een overgangsgebied waar de situatie
onduidelijk is (zoals rond Nara, ook met veel toeristen – mooie oude tempel met
grote Buddha trouwens, ondanks de hertjes).
Dat heeft
gevolgen voor het onderhoud van de roltrappen. In linkshoudend Tokyo zijn de
linker mechanismes van de trappen eerder versleten, in Osaka de rechter. Dat
weten de onderhoudsmonteurs nog wel, of kun je ze meegeven, maar in het
schemergebied is het niet helder. En is dus de planning van onderhoud lastig.
Men doet het te vroeg (of te laat, met stilstaande trappen als gevolg) of houdt
dezelfde tijd aan maar schroeft eerst de verkeerde kant open.
Maar nu is er Big
Data, zo legde een meneer van IBM Japan uit op een seminar aan de Universiteit
van Tokyo waar ik een key note presentatie gaf over ons EU Future Internet
werk. De video control beelden helpen al, want daarmee kun je monteurs meegeven
of mensen op de roltrap vooral links of rechts hebben gestaan.
Maar dan nog doe
je het onderhoud op regelmatige tijden, na X draaiuren. Die X is een
inschatting van de kans op storing en de kosten ervan versus de kosten van
tijdig(er) onderhoud plegen. Dat is dus meestal als het nog niet nodig is, omdat
stilstand grote schade heeft. En daarom gaat Internet of Things helpen want dat leidt tot wat in het vakjargon inmiddels “predictive maintenance / voorspellend onderhoud” heet: de storingsgevoelige onderdelen worden uitgerust met een goedkope sensor die of continu is uit te lezen of die bij een bepaald slijtage- of belastingsniveau gaat piepen. En dan vindt onderhoud plaats. Ook dat niveau kan worden bepaald op basis van schade bij stilstand en kosten van onderhoud. Maar nu wordt dat niet meer bepaald op gemiddelde ervaringscijfers van alle roltrappen (in een regio) maar op basis van de werkelijkheid die een forse spreiding kent. En dat is stukken goedkoper. Leve big data.
En sinds lange tijd weer eens een luistertip: de enige Japanse internationale pop-hit, het 1963 nummer Sukiyaki van Kyo Sakamoto (althans in het Japans, Yoko Ono is een ander verhaal). Ik leer van Youtube dat de Japanse tekst en aanleiding niet helemaal gedekt wordt door de food-titel van het nummer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten