In The History of
Economic Thought zijn we toe aan de tijd van Keynes en zijn kompanen in
Cambridge. Het denken van Keynes hoeft weinig toelichting. Hij had niet zoveel
met de theorieën waaruit het lange termijn evenwicht (de steady state) werd
afgeleid. In the long run we are all dead. In zijn ogen was de lieve vrede meer
gediend met inzichten op de korte termijn. En dan kan er een forse periode van
onderconsumptie zijn, reden om de reële economie en de monetaire gelijktijdig
te modelleren. Door Hicks vertaald in IS=LM. Het noteren waard zijn nog wel een
paar opmerkingen uit het paper van Harcourt en Kerr over de relatie tussen het
economisch en filosofisch gedachtengoed van Keynes.
De eerste is dat
in macro-economie de som meer is dan het geheel der delen. Er is dus een
valkuil van de composition “a lesson largely forgotten as representative agent
models have come to dominate modern analysis”. De tweede is dat er een heel scala aan taalgebruik is in een economische
analyse. Van juridische taal tot formele logica, maar zelfs ook intuitie en
dichtkunst. Alle zijn nuttig en geen heeft een monopolie. “Thruth does not only
come in the guise of a mathematical model”. De derde is dat we moeten
analyseren hoe mensen besluiten onder de niet te vermijden onzekerheid, want
dat is de realiteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten