donderdag 4 augustus 2016

urban pootaardappelen

Door mijn trip naar Boston las ik de NRC van zaterdag pas gisteren. Een mooi groot verhaal over de indoorteelt van groenten, en dan dus niet de kassen maar de verticale landbouw, de groentefabrieken, die met LED-recepten werken.
Gaat in Nederland nog even niet gebeuren omdat onze kassen zo goed zijn, zo voorspelt het artikel, maar elders gaat het doorbreken. In grote steden in de derde wereld (waar ook het voedselveiligheidsargument zwaar telt). En daar waar men lokale productie wil. Overigens blijkt dat de Staaij-groep wel productielocatie in Dronten gaat opstarten voor het Duitse Aldi. Overigens blijkt het ook op caravanformaat te kunnen. Een belgische ondernemer ontwikkelde dat met de Universiteit Gent en verkocht er al 3 a 55.000 euro aan restaurants. Daarentegen kost een fabriek van Aerofarms (ik blogde er al eerder over n.a.v. een bezoek aan Mexico) 70 miljoen euro en is het product nog 2 a 3 keer zo duur als de conventionele (kas)groente.
De akkerbouwgewassen zijn nog ver weg, hoewel een lector van de HAS Den Bosch mogelijkheden ziet voor pootaardappelen. Die knolletjes brengen tenslotte 25 cent op. Het voedselveiligheidsargument lijkt me dan geheel niet te spelen (afgezien voor niet spuiten bij biologisch uitgangsmateriaal), dus of dat uitkan? Maar je zou natuurlijk wel de doorlooptijd van de veredeling kunnen halveren door 2 keer per jaar of nog wat vaker te telen - zo bedacht ik bij lezing. De vrijkomende 35.000 ha zou volgens een amerikaan ingeplant moeten worden met fruit- en notenbomen en eetbare struiken. Nogal technische redenering: het plukken en verpakken van walnoten of zachtfruit doen ze in het Z.O. van Europa en Turkije veel goedkoper.

M. Hesslemans: Sla en kersen uit de fabriek. NRC 30 juli 2016

Geen opmerkingen: